สิ่งที่ต้องเจอในวันที่หัวใจเต้นระรัว

การเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตัวเองกลัวเพียงลำพังมันช่างน่ากลัวจริงๆ 

รู้สึกถึงเสียงหัวใจที่เต้นระรัว

สัมผัสได้ถึงจังหวะหัวใจที่บีบปล่อยๆ อย่างถี่ยิบ

ลมหายใจแผ่วเบาแต่รวดเร็ว

เสียงหายใจเข้าออกเหมือนเสียงรัวชัตเตอร์ของกล้องในงานแถลงข่าว

โอ้ว...มันช่างบีบคั้นหัวใจจริงๆ 

ตามหลักจิตวิทยา เค้า (ใคร?) บอกว่า 

ความกลัว ไม่ได้เกิดขึ้นเอง แต่มีปัจจัยบางอย่างทำให้เกิดขึ้น 

เช่น ถ้ากลัวอะไร จะต้องเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับการเห็ยสิ่งนั้นครั้งแรกด้วย 

จะว่าไป ถ้าคิดย้อนไปสมัยตั้งแต่จำความได้ 

ฉันเคยเจอสิ่งนั้นมาแล้วหลายครั้ง เจอแบบผาดโผนก็เคย แต่ละครั้งที่เจอ "มัน" ก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึดอะไรกับมันมากนัก

จนครั้งหนึ่ง มันมาพร้อมกับเหตุการณ์ระทึกขวัญที่ทำให้ฉันตกใจอย่างสุดขีด และแน่นอนในตอนนั้นฉันก็เกิดความหวาดกลัวมากที่สุด หลังจากเหตุการณ์นั้นฉันก็กลัว "มัน" มาโดยตลอด

ทางศาสนา เค้า (ใครอีกนะ?) บอกว่า ความกลัวคือการปรุงแต่งของจิต ปรุงแต่งเพราะความไม่รู้

มันก็จริงอีก 55555 

ย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกสักรอบ

ฉันได้เจอมันหลายครั้ง แต่ไม่ได้สัมผัสกับ "มัน" เลย

ไม่มีตอที่จะทำให้อะไรในตัวฉันสื่อถึงมันได้

แต่หลังจากเหตุการณ์สุดสะพรึงกลัว ที่ "ฉัน" และ "มัน" ได้อยู่ในที่เดียวกัน เวลาเดียวกัน และได้สัมผัสกัน

จากนั้นเวลาเห็น "มัน" จิตก็จะปรุงแต่ง แล้วชวนย้อนให้คิดถึงสัมผัสที่เคยเจออยู่ตลอด

ฉันเกลียดมันมาก มากจนไม่สามารถแยกความรู้สึกจริงๆ ออกว่าเกลียด กลัว หรือขยะแขยงมากกว่ากัน

ไม่อยากแม้แต่จะเอ่ยชื่อ ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมอง

ว่าเจ้าปีเตอร์ตัวนั้น..มันจะไหลกลับไปในท่อตามแรงน้ำที่ฉันเปิดไล่มันไปหรือยัง